Een droom moet een droom blijven. Het moet iets zijn wat je altijd kan blijven najagen. Doelen kun je behalen, maar je moet kunnen blijven dromen. Mijn absolute droom bij Luba is niet om de beste of de grootste te zijn. Nee, mijn droom is dat alle bedrijven in de regio ons bellen wanneer ze hulp nodig hebben. Dat is het ultieme.

Het is bijna vier jaar geleden dat ik als vestigingsmanager binnenkwam bij Luba. In die tijd heb ik de vestigingen Zoetermeer, Westland en Delft gerund. Altijd een combinatie van twee, een hele poos zelfs alle drie. Nu ben ik sinds januari 2020 district manager van de regio Rotterdam en Zeeland. Een mooie uitdaging, want het is een nieuw district. Aan mij de schone taak om van dit team een winnend team te maken.

Ik heb altijd al mijn ambities uitgesproken. Toen ik vestigingsmanager was, zei ik tegen onze directeur Johan: “Dit is niet ’t einde”. Maar dat ik iets wil, betekent niet dat het ook zomaar kan. Er zijn meerdere collega’s met deze ambitie en maar weinig kansen. Dus vroeg ik wat ik zou moeten doen om district manager te worden, behalve keihard werken. Het kwam erop neer dat ik er alles aan moest doen om in de ogen van de directie en mijn collega’s de meest logische keuze te worden. Dat er eigenlijk geen andere optie was dan ik.

In oktober 2019 werd ik uitgenodigd bij Johan en hebben ze mij gevraagd om district manager te worden. Ik had mijn targets gehaald, was mijn afspraken nagekomen en heb gewoon mijn stinkende best gedaan. Zoals ik altijd al heb gedaan. En nu is het mijn beurt om de mensen in mijn team te inspireren. Om te zorgen dat iedereen met de juiste intentie aan het werk is en het naar zijn zin heeft.

Dat is ook waarom ik manager ben geworden. Ik hoef niet het applaus, dat is voor mijn team. Ik wil mensen faciliteren in hun succes. Individu’s beter maken in hun werk, zodat er een winnend team ontstaat. Die invloed kan ik nu uitoefenen. Door een inspirator te zijn en door mensen te coachen. Zo’n doel behaal je niet in een week. We hebben nog genoeg te doen voor we onwijs succesvol zijn. Maar we hebben de tijd en leren van alles wat we doen. Ik inclusief.

Ik wilde altijd een ontspannen leider zijn, maar zo makkelijk is dat niet. Ik ben nou eenmaal de district manager en dat betekent dat er enige afstand bewaard moet blijven. Als ik mij te veel in het operationele meng, dan ben ik niet meer geloofwaardig. En dat is ook niet hoe ik het wil. Dus dat laat ik aan de vestigingsmanagers over. Ik druk overkoepelend mijn stempel op het district en werk zo indirect toch mee aan het beter maken van teams. Maar dat loslaten en de verantwoordelijkheid afgeven, daar had ik in het begin wel moeite mee.

Een van de belangrijkste dingen die ik hier heb geleerd is om niet direct een mening te vormen. Soms gebeurt er iets op een vestiging en daar vind je dan meteen het jouwe van. Maar wat schiet je daar als leidinggevende mee op? Je komt veel verder als je eerst alle informatie ophaalt. Het gesprek aangaat en vragen stelt. Juist omdat ik niet meer bij het dagelijkse betrokken ben.

Wat dat betreft heb ik wel geluk bij Luba. Ik krijg echt de vrijheid en ruimte om van dit district mijn ‘eigen’ onderneming te maken. Natuurlijk hebben we een Luba-brede cultuur en bedrijfskernwaarden, maar het is mijn district. En ik moet mijn team op mijn manier inspireren om creatief en vindingrijk te zijn. Zodat we samen tot goede ideeën kunnen komen en continu waarde kunnen toevoegen en creëren voor onze klanten.

Coco Chanel zei ooit: “Als je anders bent dan de rest, word je vanzelf onvervangbaar”. En dat is wat ik wil. Voor Luba, onze klanten en voor mijn team. Elke dag staan we weer met veel zin en energie klaar voor onze klanten: wat je ook nodig hebt, wij regelen ‘t. En wanneer het inderdaad geregeld is, komt die energie weer terug in het team. Zo bereiken we samen gave dingen.